Dag 29, Krugerpark

Dag 29, dagje in Krugerpark Vigo: ik ging vandaag vallen en ging toen de vooruit koprol maken 2 x! Daarna heb ik m'n pink gebrand, maar verder was het een leuke dag en heb ik net gezwommen en met papa gedoucht en gaan we zo in een oude trein eten. Ik heb in een koud bad gezwommen. En ik heb ook nog een neushoorn gezien Kus Vigo Vandaag zijn Ron en ik alweer vroeg opgestaan. Ja, Ron blijft me verbazen..... Om half acht reden we weg van Berg en Dal in het Krugerpark, om naar Skukuza te rijden zo'n 80 km verder het Krugerpark in. Als eerste zijn we langs de receptie gereden om op het grote bord te kijken waar gister en vandaag dieren van de Big 5 zijn gespot. Hierna twee bekers cappuccino en op pad. Met nu al 18 graden op de meter en een lekker ochtend zonnetje moet het vandaag goed gaan komen. Na ongeveer een half uur, zijn ook de kids allemaal ontwaakt en ontbijten we bij een water drink plaats voor de dieren. Maar aangezien je dan eigenlijk stil een kopje koffie moet drinken met al de ramen dicht, om de beesten niet weg te jagen, zaten wij opgescheept met een paar gillende, stoeiende en lachende kinderen, die al de dieren in een straal van minimaal 10 km om de camper weg jaagde, dus dieren hebben we niet gezien...... Maar het ontbijt was lekker, dus het is maar waar je de prioriteit legt....... Na een klein uurtje weer op weg. En dit keer hadden we meer geluk; een familie giraffen en heel veel soorten bokken en herten! Nu we een blad hebben met al de verschillende herten en bokken erin, blijken er heel veel verschillende soorten te zijn. Daarbij zijn sommige mannentjes en vrouwtjes echt totaal verschillend van elkaar, dus het blijft leuk om uit te vinden welke bok we zien. Na nog een aantal mooie vogels te hebben gespot, kwamen we nog bij een vijver vol schildpadden uit. Hierachter stonden een paar grote buffels te grazen. Op een gegeven moment zagen we een aantal mensen in auto's dezelfde kant opkijken, dus ook wij met onze nogal 'kleine' camper, een plekje tussen de auto's veroverd. Al snel werd er een raampje open gedraaid en ons verteld dat er een cheeta in de bosjes lag. We hebben hem allemaal in de verte gespot, maar echt duidelijk bekijken lukte niet. Ook op de foto bleef het helaas een schim, dus hij telt nog niet mee bij ons lijstje met alles wat we willen zien in het park. Maar niet erg, want een klein kwartiertje later zagen we een chauffeur van een safari jeep, naar iets wijzen. Dus ook hier hebben we weer een mooi plekje gezocht en in de verte zagen we een wild beest liggen, nog even twijfelend welk beest het zou zijn, stond het beest op en kwam onze richting op lopen. Een Leeuwin! Echt prachtig om te zien. Ze had het gemunt op een aantal herten bij een waterplas. Ze sloop door de struiken en het gras onze kant op. En al snel liep ze nog geen 3 meter van ons vandaan de weg over, waarna ze het op een rennen zetten richting de herten. Helaas verdween ze achter een heuvel en zelfs na een kwartier wachten niets meer te zien.... Jammer, maar het was een fantastisch gezicht en we hebben echt gave foto's en film gemaakt. Vigo en Kiki waren het spotten even zat en hadden een film gekeken op de laptop. Na de film, werd het een stoei partij, die goed verliep, tot Ron een nood stop moest maken. Vigo kukelde van de bank, op de grond, waar hij nog een koprol maakte en tegen de wc deur terecht kwam...... Slik, ik schrok me kapot, aangezien ik achterin zat, zag ik het gebeuren. Gelukkig was er met Vigo niet veel aan de hand en kon hij snel weer lachen. Na de lunch nog giraffen, zebra's en grote groep apen gezien, waarna we rond drie uur in Skukuza aankwamen op de camping. Al snel hadden Kiki en Vigo het zwembad opgemerkt en lagen ze in hun onderbroek met nog een aantal andere kinderen in het water. Ook Michelle, Lisa en Ron hebben gezwommen. Het water was koud, maar boven water ruim boven de 20 graden. Even douche, omkleden en relaxen en daarna, maar weer eens uit eten. Dit keer in leuk restaurant op de camping. Een oud treinstations met bijbehorende stoom trein, omgebouwd tot restaurant. Het eten liet erg lang op zich wachten, maar was lekker. Michelle heeft krokodil gegeten en het smaakte haar goed. Na nog een zoet toetje en kopje koffie, was Vigo toch echt helemaal uitgeput. Weer bij de caravan viel hij dan ook gelijk in slaap. Kiki ga ik nu in bed leggen en daarna een klein potje kaarten, aangezien we morgen ochtend al weer vroeg op pad gaan naar de volgende camping, ook in het Kruger park, maar zonder enige faciliteit. Ik ben benieuwd hoe het bevalt 2 nachten met niets......... Tot snel vanuit het Krugerpark! Liefs van ons

Dag 28, van Swaziland naar Krugerpark

Dag 28, verhaal Lisa Vanmorgen toen de kindjes nog sliepen waren Hester en ron alweer opgestaan en gaan rijden op weg naar het Kruger park. Onderweg kwamen we allemaal leuke kraampjes tegen waar allemaal beeltjes te koop waren. bij het 1ste kraampje hadden we niks gekocht omdat er niemand was en je dus maar een telefoonnummer mocht gaan bellen als je iets wilde kopen, dat vonden wij natuurlijk niet leuk dus wij reden weer verder. Even later kwamen we heel veel kraampjes naast elkaar tegen en gingen we dus weer even kijken. Ze hadden daar heel veel leuke dingen maar we konden De meeste dingen niet mee nemen in het vliegtuig omdat het te zwaar of te groot was. We hebben allemaal wel 1 klein leuk dingetje gekocht. Hester en ron samen een beeldje van een neger die aan het backpacken was, Michelle een beeldje van een neger die een pijl en boog in zijn handen had, Kiki had een beeldje van een olifant,vigo natuurlijk een beeldje van een neushoorn en ik een beeldje van een uiltje. Iedereen weer gelukkig! Bij het volgende kraampje waren er natuurlijk weer heel veel beeldjes en er was een jongetje aan het dansen. Dat vonden we natuurlijk super leuk en hebben we haar 3 lolly's, een blikje cola, een toetje en 10 rand gegeven. Van zijn vader hadden we ook een heel mooi beeld gekocht van moeder en kind, toen we het beeld hadden gekocht gingen we met ze alle samen met het jongetje dansen. Na een tijdje kwamen we bij een soort dorpje aan en gingen we in de winkeltjes kijken. In de winkeltjes hebben we niets gekocht maar bij het kraampje voor de winkeltjes hebben Michelle en ik 2 houten maskers gekocht. Bij de grens van Swaziland en zuid Afrika moesten we weer allemaal uitstappen om een stempel te halen voor in je paspoort zodat je Swaziland weer uit mocht. We zijn weer in zuid Afrika!! Maar voor dat we weer verder mochten rijden moesten we weer een stempel halen, nog een half uur en dan zijn we bij het Kruger. Iedereen heeft zich dat halfuurtje nog goed vermaakt en het was zo voorbij. De mensen bij de receptie hadden gezegd dat ze dicht bij de ingang leeuwen hadden gezien. Dus iedereen moest goed naar buiten kijken of ze er waren. Maar helaas we hebben ze niet gezien maar daar hebben we nog 4 hele dagen voor! Wel hebben we nog een luipaard gezien ( teminste hester en ik) best wel veel giraffen een groepje olifanten die aan het drinken waren en een olifant die ons allemaal heel erg liet schrikken! Papa en ik keken namelijk naar rechts of we iets zagen maar we waren allebei net even niet aan het opletten toen we langs die olifant reden. De olifant begon opeens heel hard te tetteren, dus iedereen zat weer rechtop in zijn stoel, zou die olifant graag aandacht willen?? Na een uurtje kwamen we aan op de camping. Nu zijn we lekker aan het lekker BBQen nadat we met ze alle behalve papa verstoppertje hebben gespeeld. Zo weer lekker slapen maar eerst natuurlijk weer gezellig kaarten! Gisteren zij Hester wel dat zij en Michelle gingen winnen, maar papa en ik hebben een klein beetje heel erg gewonnen! (: kus Lisa.

Dag 27, Top dag in Swaziland

Dag 27, Top dag in Swaziland Wat een heerlijke dag vandaag in Swaziland en wat een geweldig land. Voor iedereen die het nog niet weet, Swaziland is een klein koninkrijk in Zuid Afrika, dus een eigen land. In dit koninkrijk hebben de blanke mensen nooit de macht gehad en zijn er dus ook geen invloeden. Er wonen hier ook geen blanke mensen. Alles in Swaziland gaat een stuk simpeler dan in Zuid Afrika. Er is veel armoede maar mensen dansen veel en zien er gelukkig uit. Kinderen zwaaien enthousiast als je langs komt rijden en iedereen is heel vriendelijk. In het reservaat heerst een rustige en gemoedelijke sfeer. Er leven in het reservaat, wat vroeger een boerenland was allerlei soorten wild, maar niet van de big 5, dus er staat geen hek om de camping. De herten, bokken, zwijnen en overige beesten lopen dan ook gewoon op de camping 's soms staat er plotseling 1 achter je! De camping bestaat uit een receptie met daar achter een heel sfeervol gebouwd restaurant omringt door de natuur. Je kunt buiten op het terras eten of binnen en de ruimte grenst met grote ramen aan een prachtig meer, waar dan weer wel krokodillen in leven! De lampjes op tafel zijn petroleum lampjes en buiten branden overal vuurtjes. Ook is er achter de keuken een groot kampvuur, waar het 'wild' voor die avond in het restaurant wordt bereid. Met een varken zijn ze gemiddeld 7 uur bezig, om het juist te bereiden. Wat heb je hiervoor nodig: een groot kampvuur, een emmer met marinade, een zelf geknutselde spit een varken en goede Zulu kok! Het ziet er verrukkelijk uit! Verder zijn er overal bijen huisjes ( in de vorm van een bijen korf), in deze huisjes kun je overnachten. Verder allemaal braai plaatsen en veel natuur. Daar achter zijn een aantal camping plaatsen, waar we naast een andere camper staan. En een geweldig uitzicht hebben over het park en de beesten. Dat je ongeveer 5 minuten moet lopen naar de douche en/of toilet nemen we dan ook graag voor lief! Vanmorgen hebben we uit geslapen en daarna buiten ontbeten. Achteraf was buiten ontbijten een beetje positief gedacht, want we waaide vanmorgen zowat uit ons eigen jas, laat staan dan de kartonnen borden op tafel bleven liggen.... Na het ontbijt hebben Kiki en Vigo gelijk contact gezocht met de kinderen uit de andere camper. Twee jongens van 8 en 9 en een meisje van 6 jaar! Al snel hadden ze het plan opgepakt om hout te sprokkelen voor een groot kampvuur vanmiddag. Echt overal kwam hout vandaan en binnen een klein half uurtje hadden ze al een grote stapel verzameld. Na de avonturen van gister, hadden we gister al besloten dat het beter was dat we vandaag niet met onze eigen camper het park zouden bekijken, maar een Game Drive zouden boeken. Aan bet eind van de morgen was het zover en na ons allemaal erg warm te hebben aangekleed, ivm de kou en de wind, stapten we in de 8 persoons jeep, voor een rondleiding door het reservaat. De gids was erg aardig en vertelde over de dieren die we tegenkwamen en de omgeving. We hebben veel geleerd; bijvoorbeeld dat krokodillen alleen in de zomer eten en maar maximaal 6 meter uit het water gaan om voedsel te zoeken. Dat nijlpaarden niet zwemmen maar lopen over de bodem van het water en om de 6 minuten naar boven moeten om adem te halen en dat een kleine nijlpaard om de rug van moeder wordt gezet als moeder het water in gaat en zo langer boven blijft en eerder boven is. Een baby nijlpaard kan gemiddeld 3 minuten onder blijven. Toch leven nijlpaarden het liefst in het water en komen ze hier alleen in de winter (dus deze periode) het water uit om warm te worden in de zon, ivm de kou van het water. In de zomer blijven ze de hele dag in het water omdat anders hun huid gaat barsten. S' Nachts kunnen ze rustig 10 km van het water weggaan opzoek naar eten. Nijlpaarden blijken de meest gevaarlijke dieren te zijn, omdat zij de meeste mensen doden. Als ik er dan over nadenk dat onze camper hemelsbreed misschien 500 meter van het water waar de nijlpaarden leven vandaan staat, vraag ik me af of het echt wel zo veilig is op dit park, maar ach als jullie dit lezen zijn We Swaziland al uit en hebben we het dus overleefd, want hier in Swaziland hebben we geen bereik en kan ik dit verhaal niet op het blog plaatsen. Weer een zorg minder voor een aantal van jullie. Na de zeer geslaagde game drive, lekker koffie / thee / warme choco gedronken in het restaurant en een hapje gegeten. Vervolgens terug naar de camping en konden we het kampvuur niet langer uitstellen. Kiki en Vigo bleven erover praten. Gelukkig is Ron ondertussen expert geworden in het maken van vuurtjes, dus binne een klein kwartiertje was er een groot kampvuur, op veilige manier gemaakt voor onze camper. De hele middag zijn al de kinderen ( dus ook de kinderen van de buren) bezig geweest met hout sprokkelen, nog meer hout sprokkelen en grote stronken boomstam die aan de andere kant van het park lagen naar ons toe tr rollen als stoelen. Wat een plezier! Dat we nu eindelijk in een park zitten waar je ook mag wandelen ( op eigen risico) leek mij wel een spannende beleving en ik besloot dan ook om een stuk het park in te lopen. Michelle durfde het ook aan en samen hebben we lekker een stuk gelopen in de prachtige natuur. We hebben ontdekt dat er rare wc huisjes gemaakt van riet in het park staan met plastic wc's erin. Tevens zijn we bij de waterval met warm waterpoel geweest en hebben we diverse dieren gezien! Een avontuur opzich, maar wel heel gezellig! Het viel ons wel op dat we helemaal niemand zijn tegen gekomen..... Of durft de rest het niet aan of zijn wij gewoon waaghalzen, ach, ook hier zijn we zonder kleerscheuren doorheen gekomen! Aan het eind van de middag met de buurtjes onder het genot van een heerlijke Zuid Afrikaanse likeur gepraat over al onze belevingen in Zuid Afrika. Het leuke is dat zij net hebben gedaan wat wij nog moeten doen en hun een stuk gaan doen van wat wij net hebben gedaan! Dus tips en weetjes genoteerd om niets over te slaan ;) Na voor de kinderen op ons kampvuur nog worstjes te hebben geroosterd was het feest compleet! Zo gaaf, echt unieke ervaring! Vervolgens nog op de door de kinderen zelf gerolde boomstronken in het donker rondom het kampvuur gegeten, gezongen en geklets. Zo romantisch en idyllisch! Het einde van een heerlijke dag in de natuur van Swaziland! Oh nee nog niet het einde: Michelle en ik gaan Lisa en Ron nog even verslaan vanavond! Kus en liefs van ons

Dag 26, uiteindelijk aangekomen rest camp in Swaziland

Dag 26, met moeite camping in Swaziland bereikt...... Nou ik mag het verhaal van de tocht naar Swaziland schrijven. Half 12 woensdagavond. Nog even genieten van het smeulende kampvuur. De meiden zijn aan de tocht naar de wc's begonnen en ik kan ze de hele weg horen. Om de beesten weg te jagen denk ik hahaha. Maar goed, de reis.... We verlieten Sodwana in de regen. Er kon sowieso niet meer worden gedoken omdat de zee te wild was dus een goede keuze om een extra dag in Swaziland door te brengen. We kiezen er voor om eerst terug te rijden naar hluluwe omdat we anders veel gravel wegen moeten rijden. De N2 op richting Swaziland verloopt spoedig en er is weer veel te zien. Iedereen langs de weg schijnt de regen niet te deren. Schoolkinderen zwaaien nog steeds vrolijk en stampen in de plassen. Bij de grens ligt Michelle nog steeds te maffen maar nu moet ze er toch echt uit want ik heb de paspoorten uit de kluis nodig. Hoge hekken en prikkeldraad markeren de grens. Wij eerst maar allemaal naar binnen om te laten zien wie we zijn, mooie stempel en we mogen zuid Afrika uit. We rijden swaziland binnen en daar komen we in het echte Afrika. Bureaucratie ten top. Oud gebouw met scheuren en overal emmers om de regen op te vangen, ordners tot aan het plafond in een hoek en eerst een bordje immigratie. Alles wordt keurig gecheckt. Daarna naar het loket voor een vignet. Ja, 50 rand als je op de weg wil rijden.... Maar goed, alles geregeld en we mogen nu echt doorrijden. Het eerste stuk begint goed. Net als ik me begin af te vragen waar dat vignet voor is komen we op een verharde weg. Zo rijden we helaas in de regen naar onze bestemming. Je kunt zien dat het allemaal wat informeler is en de mensen in andere omstandigheden leven. Hier geen mooie huizen maar veelal golfplaten en beehives hutjes. Maar wel allemaal vrolijke en aardige mensen. We komen in manzini en Hester... Hier rechts. Weet je het zeker? Eh eh eh, ja hoor ik weet het zeker. Ok naar rechts dan maar... We komen vervolgens midden in een township uit en we worden bekeken alsof we werkelijk compleet verdwaald zijn. Wat uiteindelijk ook zo blijkt te zijn. Are you lost wordt ons nog toe geroepen.... Na een tijdje de compleet verkeerde kant opgereden te zijn komen we er achter dat we beter kunnen keren. Hele stuk weer terug maar manzini. Aha, hier zitten we weer op de goede weg naar mbabane. Hester? Ja ron. Waarom gingen we eigenlijk naar rechts? Nou, ik zag plaatsnamen met allemaal dezelfde letters dus ik dacht.... Waaaat, ja je leest het goed hesters logica.... En bedankt voor alweer een prachtige tocht door een township..... Mooi. Nu de goede afslag volgens de routebeschrijving.... We zitten op een gegeven moment al ver voorbij Mbabane maar geen afslag naar de plek waar we naar toe moeten. Dan maar weer terug. We zijn nu toch lekker bezig en we willen graag voor donker op de bestemming aankomen. En ja hoor. We kiezen een afslag die zowaar de juiste blijkt te zijn. Al twijfelen we nog wel enigszins. Na nog een stukje gravel komen we op de plek van bestemming. Mliwane main Gate. Inchecken voor twee dagen en we begrijpen dat we nog 3,5 km naar het camp moeten rijden. De Ranger bij de poort vertelt wel waar je heen moet. Ok. De Ranger vertelt en wijst ons in zijn beste Engels. You go right en left and you restcamp. Hij lacht er ook heel vriendelijk bij. Na een paar honderd meter wordt het al duidelijk dat de regen de weg onmogelijk heeft gemaakt. De banden zitten onder het slijk en geven geen enkele tractie of houvast meer. We glijden alle kanten op en Hester gilt het uit.... Van ellende dan. We kunnen het restcamp echt niet vinden en glijden met gevaar voor eigen leven over de paden. Omhoog is schier onmogelijk en op een gegeven moment stapt iedereen op bevel van Hester uit. Laat die gek het alleen maar opknappen, wij filmen wel. Ik kom met klaar geweld en veel glijden heelhuids boven en vervolgens moet ik nog steiler omhoog. Dat gaat hem niet worden. Ik weer achteruit terug glijden, dwars op de weg. Vigo vindt het prachtig en staat te springen om vervolgens onderuit te gaan op te staan en weer onderuit tevgaan als ware het ijs. Helemaal onder de modder... Iedereen lachen natuurlijk... We zijn omgedraaid en konden een redelijke route vinden naar de main Gate. Daar stond inmiddels een sjagerijnige blanke zuid Afrikaan die eiste dat de Ranger bij hem in zou stappen om de goede weg te wijzen. Konden wij er gelijk achteraan. En ja hoor, er was blijkbaar een veilige route. Gelukkig heelhuis aangekomen. Nog net een beetje licht om in te checken en een plekje te zoeken op de camping. En om alles compleet te maken reden we hier ook nog eens verkeerd.... Kon nog net een paar sjagerijnige lieden ontwijken die net heel rustig een groepje zebra's stond te bewonderen. We zijn geen vrienden geworden.... Maar, zoals altijd komt het allemaal goed. Een prachtig plekje midden in de bushbush. Picknicktafel en braaiplaats, electra en nyala's die nieuws gierig komen begroeten... Heerlijk eten in het restaurant met impala curry en een heerlijke fles wijn... Wat wil een mens nog meer na zo'n dag. De sterrenhemel is adembenemend en de stilte oorverdovend... Ik ga nog heel even hiervan genieten en dan slapen. Enne, Michelle en Hester waren vandaag geen partij. Hahaha

Dag 25: Colar Divers, Sodwana Bay

Dag 25, dagje op resort bij Carol divers We zitten nog steeds in het reservaat Sodwana Bay. Overal lopen dieren in het rond; apen, herten, duikers en nog vanalles kleins. Vanmorgen vroeg liepen er een stuk of 50 bos marmotten voorbij. We hadden Vigo al wijs gemaakt dat de school begon en ze onderweg waren naar de klas. Een tijdje later zagen we ze verderop weer en roept Kiki: Kijk mama, ze hebben pauze en spelen buiten! Vanmorgen ontbeten en naar Coral Divers gereden. Carol Divers ligt in hetzelfde reservaat en is echt een prachtig complex. Lisa, Kiki, Vigo en ik zijn de hele dag lekker in het complex gebleven. Beetje gezwommen, gelezen, koffie gedronken, spelletjes gespeeld en lekker in de zon gelegen en meer van die dingen...... helaas was wel wat bewolkt en dus niet zo warm! Kiki en Vigo hebben de hele dag gespeeld en gezwommen, ze vonden het heerlijk al was het water wel echt koud, brrrrrr.... Maar ook Lisa kon de verleiding van een lekker zwembad niet weerstaan en heeft de kou getrotseerd om met Kiki en Vigo te zwemmen. Er waren een aantal zeer brutale apen, ' niet onze lieve, wel opgevoede kinderen uiteraard'' maar echte apen deze keer. Op een gegeven moment had 1 van deze brutale apen onze fles met limonade gestolen. De fles werd hoog mee de boom in genomen en vakkundig leeg gedronken. Alles wat er toch uit viel, werd netjes door een andere aap opgelikt van de grond. Brutaal zeker, maar toch ook best netjes opgevoed die apen!Kiki en Vigo hebben met open mond staan kijken naar het hele tafereel, al was Kiki wel een beetje beledigd dat de aap zomaar onze fles had afgepakt! Michelle en Ron hebben vanmorgen gedoken. Zij zullen hier zelf wat over schrijven. Aangezien we erg nieuwsgierig zijn geworden naar Swaziland, we hebben van diverse gezinnen gehoord dat het echt heel bijzonder is, hebben we besloten morgen alvast naar Swaziland te vertrekken. Dit omdat we denken er twee nachten te willen blijven ipv de enkele geplande nacht, maar we eigenlijk niet op onze 4 geplande nachten in Kruger park willen inleveren. Nu zitten we nog even lekker in het restaurant te eten en gaan daarna weer in het donker terug naar onze camping plaats. Waar we zeker nog even gebruik gaan maken van onze lekkere douches, want het is iedere keer maar weer afwachten op wat voor camping we terecht gaan komen...... Ik geef de iPad door aan Michelle voor haar duikverhaal! Dikke kus en liefs We kwamen aan bij Coral divers en moesten wachten tot onze duik master er was. We moesten er om half 10 zijn, maar immers wij de familie baars zijn was het al kwart voor 10. Om een uur of 10 kwam onze dive master aangelopen, die terug kwam van zijn eerste duik. We hebben spullen gepakt en gingen de auto in, op naar het strand! Op het strand aangekomen gingen we onze zetten in elkaar zetten, mijn fles lekte en ze hebben er een 'poosje' over gedaan om het te maken. Uiteindelijke hebben ze maar een nieuwe fles gehaald. Daarna gingen we met de boot de zee op, naar duim stek: Smarties! gelukkig waren de golven niet zo hoog als in Umkomaas. We hebben veel klein vis gezien en een paar grotere in de verte. Verder was er goed zicht en hebben we lekker gedoken. Papa was zijn (zwembad) vin al kwijt toen hij het water in rolde, omdat z'n buurman besloot een zachte landing te willen en boven op hem viel. Maar dit heeft de pret niet bedorven van deze leuke duik! Weer terug met de boot en de jeep en lekker geluncht met de rest van de familie! Liefs Michelle Ik (Hester) moet toch voordat ik het verhaal online zet nog even wat kwijt. Aangezien het vanavond wat frisser was en er heel veel wind stond zijn we in de caravan gaan klaverjassen. We hebben erg veel gelachen en dit kunnen we niet zachtjes, dus nogal veel lawaai! Ik ben echt verbaast dat Kiki en Vigo gewoon blijven doorslapen. Vigo ligt met z'n hoofd misschien net een meter van ons vandaan en slaapt gewoon heerlijk door alles heen, wat een geluk! Voor nu welterusten en morgen hopen we jullie te kunnen berichten over Swaziland!

Dag 24 Rijden maar Sodwana Bay en even helemaal niets....

Dag 24, Rijden naar Sodwana Bay en even helemaal niets... Vanmorgen zijn we om half negen vertrokken naar Sodwana Bay. Een kleine 100 km rijden via een mooie natuur route. Helaas liep het na een paar 100 meter van de camping al anders dan gepland. Op de weg had een botsing plaats gevonden tussen een bobo camper met hier in een Frans gezin en een dronken Afrikaan. De Afrikaan was met een hoge snelheid de berg af komen rijden en aan de verkeerde kant van de weg terecht gekomen en niet geremd voor de camper. De camper en auto zaten behoorlijk in elkaar. De Afrikaan is gelijk de bosjes in gerend en niet meer terug gekomen. Zijn dorpsgenoten wisten gelukkig wel te vertellen wie het was. Ook aan de politie die later arriveerde! De kogel schoten aan de zijkanten van z'n jeep, vertelde ook al niet veel goeds! Maar voor het Franse gezin natuurlijk erg vervelend, zij hadden al niet veel geluk gehad tijdens hun reis door Afrika. Een week lang een erg ziek kind en een laptop kapot en nog een aantal kleine zaken! Dit ongeluk zal ook zeker een paar dagen van hun vakantie kosten, voordat de camper is gemaakt. Maar gelukkig niemand gewond. Na wat hulp te hebben geboden en vooral een luisterend oor, zijn we weer in onze camper gestapt en zat er niets anders op een omweg te nemen, voordat we aan de weg naar Sodwana Bay konden beginnen. De rest van de reis liep voorspoedig en na kort wat boodschappen te hebben ingeslagen zijn we al voor twaalven op het resort waar ook de camping is. Het is hier weer echt mooi. We staan midden in een bos, met een zand strand bodem en veel dieren. Een stukje verderop is een prachtig strand, waar het wel hard waait. De temperatuur is vandaag 24 graden, zo warm hebben we het nog niet gehad. We hebben onze camper nog niet geparkeerd of we worden aangesproken door een Afrikaanse vrouw, of zij onze afwas en was mag doen. Zij woont met haar gezin bestaande uit 16 familieleden in een tent op de camping. De mannen zijn overdag werken en kinderen naar school, zij hoopt wat bij te verdienen. Wanneer je aangeeft dat je graag wilt dat zij helpt ga je met haar kaartje naar de receptie. Zij krijgt dan permissie om gebruik te maken van de afwas plaats en was plaats in het toiletgebouw op de camping om voor ons de taken uit te voeren. Ik vind het wel heel lastig om andere de 'vuile' werkjes te laten opknappen, ik kan dat tenslotte ook prima zelf, maar ja, je helpt haar er ook mee als ze wat extra's verdiend. Nou en dat lukt wel hoor met iemand als mij die graag ander wil helpen en graag deelt. Ik vind alles weinig en sneu.... De dochter van deze vrouw kwam vragen of ze de haren van de meiden mocht vlechten. Nou, dat wilde ze alledrie wel. Dus ik vragen hoe duur het was? Eigenlijk luister ik met een half oor, want ik ben met Vigo lunch aan het maken. Ik denk dat ze duidelijk maakt dat het 50 rand per persoon is. Ik reken even om en denk van oh, 5 euro per persoon. Weet je, ik ding een klein beetje af en zeg: ok! Zij huppelt helemaal blij en gillend weg! Michelle en Lisa kijken me aan en zeggen; Hester zei ze geen 15???? Euhhhh, nu ik er even over nadenk, zal dat inderdaad wel zo zijn! Mmmmm... Vandaar dat ze zo blij was! De meiden omstebeurt een half uur op de stoel en hun haar werd door twee dames ingevlochten! Uiteindelijk heb ik 100 rand betaald ( 10 euro ) en word hier helemaal blij van, omdat deze dames er ook zo blij van worden! Ik zeg tegen Ron; als ik na 3 dagen hier staan vijftig euro kwijt ben en deze dames en hun hele gezin er helemaal gelukkig mee maak, ben ik dat ook! Gelukkig is Ron dat met me eens, maar wijst me er wel even op dat 500 rand een behoorlijk maand salaris is hier! Nadat de meiden zijn ingevlochten en Ron, ik, Kiki en Vigo een tijdje hebben gewandeld, opzoek naar een weggetje naar het strand en het niet hebben gevonden, stappen we in de camper en rijden naar het strand net buiten de camping. Hier gaat Ron een kijkje nemen bij de duikschool en vermaken we ons op het strand. We spelen voetbal, springen in de golven en Michelle graaft Kiki, Lisa en Vigo helemaal in. Rond vier uur wordt het al wat fris. We stappen weer in de camper en rijden naar de duikschool op de camping. Dit blijkt een heel duik resort. Allemaal kleine huisjes om te overnachten, een leuk zwembad met er om heen strand stoelen, grote huiskamer en restaurant. We maken het ons gemakkelijk, bestellen een aantal lekkere snacks en vertoeven heerlijk een paar uurtjes in de huiskamer. Ondertussen is Vigo aan het voetballen, met diverse mannen die hebben gedoken. Om 19.00 uur worden de duiken voor de volgende dag ingepland. Ron en Michelle gaan mee met de duik om 11 uur en moeten rond half tien aanwezig zijn. Lisa en ik zien ons al helemaal een dagje heerlijk met boekje en muziekje op een ligbed bij het zwembad liggen en Kiki en Vigo willen graag in datzelfde zwembad liggen, dus zo is iedereen weer tevreden! Na een hapje te hebben gegeten en nog even een praatje te hebben gemaakt met een vader met 3 tieners ook op reis door Zuid Afrika, rijden we terug naar onze camping. Echt alles is donker en nergens een lamp of andere tenten / campers die het een beetje verlichten! Maar wel een mooi toilet gebouw met bad en warme douches, waar we gelijk onze eigen badkamer van maken en zonder deuren te hoeven sluiten tutten we met z'n drieën wat aan, terwijl Kiki en Vigo in bad zitten en Ron de camper nacht klaar maakt! Oh, wat voelen we ons weer schoon!!!!! Weer terug bij de camper, waar Ron ondertussen ook voor wat licht heeft gezorgd, ontdekken we dat in de bomen op onze plaats al onze schone was is opgehangen om te drogen. We hopen maar dat morgen niet de apen, herten en eekhoorns in onze kleding lopen ;) Na een potje kaarten, kruipen we lekker ons bed in, om morgen een dagje te relaxen! Wat een lekker vooruitzicht......

Dag 23, game reservaat Hluhluwe

Dag 23 Hluhluwe game reservaat, een traantje weg pikken... Kiki: Kiki heeft een mooi gedicht het gaat zo We zijn in zuid Afrika oh wat hebben een lol. Ook al zitten we in de camper, wat voor avonturen we beleven, dieren die zien we wel! Ook nu is er weer een olifant mankeerde de weg En we moesten langs die olifant xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxONS. 6 Kiki Al 23 dagen reizen we door Afrika en beleven we bijna dagelijks de meest indrukwekkende en bijzondere avonturen. Maar vandaag is wel weer 1 van die dagen die eruit springt. Ik stond vanmiddag in de deur opening van de camper, met lekkere muziek op, kijkent naar de zo zonsondergang en rijdend door een geweldig game reservaat, ondertussen hoorde ik Ron, Michelle en Lisa gezellig kletsen en lachen voor in de camper en waren Kiki en Vigo heerlijk aan het spelen achter in. Ik voelde me zo rijk en vrij. De wind in m'n haren en oneindig ver de wereld in kunnen kijken en ondertussen vlakbij in de camper een geweldig gezin. Ik zou willen dat ik iedereen het gevoel wat ik vanmiddag had zou kunnen laten voelen! Lieve familie, vrienden en al de andere mensen die dit lezen; leef je leven en geniet van al het moois wat je gegeven is. Misschien toepasselijk: De stand van de wind kun je niet veranderen, maar die van je zeilen wel! Ik zal jullie een stukje meenemen het game reservaat in. Vanmorgen om negen uur stonden Ron en ik bij de receptie om het reservaat in te gaan. Dit gaat niet zomaar hoor; inchecken, leeftijd van de kinderen, ID, wildcard, soort autom kleur auto, heeft u een geweer bij u? Uiteindelijk krijgen we toestemming kopen we twee route kaarten met hierop dieren die in dit reservaat voorkomen en rijden het reservaat binnen. We realiseren ons al snel dat het zo groot is dat we onmogelijk alles kunnen doen op 1 dag. We rijden net de eerste weg en en er staat een grote giraf verstopt achter de bomen, wauw! Foto, film en iedereen kijken! Stukje verder loopt er een zwarte aap over de weg. Nog maar eens een bochtje om en een aantal herten en duikers steken over! Er rijden een aantal game drive wagens rond en we zien 1 wagen vlak bij een olifant staan. Wij er op af...... Het is niet 1 olifant maar een hele kudde olifanten. Grote dikke olifanten, kleine olifanten en hele kleine olifanten lopen in een optocht van zo'n 20 beesten langs de weg. De grote olifanten omringen de kleintjes en als er niet wordt geluisterd wordt de groep door 1 van de moeders weer bij elkaar getoeterd. Echt heel gaaf en indrukwekkend om te zien. We rijden een stukje verder en moeten draaien en dezelfde weg terug, ook de jeep is gedraaid en rijd voor ons. Maar wat blijkt opper olifant is achter gebleven en staat half op de weg ons boos aan te kijken. Normaal denk je dan nog, ik zit veilig in de camper, maar deze opper olifant was net wat hoger dan de camper en echt mega!!! Opperhoofd had ook geen zin om ook maar 1 stap te wijken en ging echt midden op de weg staan. De jeep vol mensen reed angstig achteruit, dus oom wij met de camper achteruit. Alleen konden we geen kant meer op. Ruim 20 minuten hebben we stil gestaan omdat mega olifant op de weg bleef staan. Na 20 minuten draaide de olifant zich naar ons toe en kwam op ons aflopen. Ahhhh.... Weer een stuk achteruit rijden, maar ondertussen waren er al een aantal auto's achter ons komen te staan dus we konden niet meer veel. Oeps, toch wel een klein beetje zweten! Want hij was wel echt groot en zak met 1 duwtje zo de camper op z'n kant gooien. Vlak voor ons en de jeep ging de olifant schuin in de bosjes staan. Steeds een klein stapje maar voren. Na nog eens een kwartier stond de olifant geheel in de bosjes. De jeep scheurde er hard langs en im denk dat zij net als wij opgelucht waren dat het allemaal goed voor hun was afgelopen. Slik, maar wij stonden er nog en konden er niet zo hard langs rijden met zo'n mega camper. We moesten het er toch op wagen en met veel gas reden wij ook hard langs de olifant. Deze was er niet van gediend en draaide boos z'n kop naar ons om. Zo'n mega kop, met eraan een groot lijf op nog geen twee meter afstand was wel een beetje eng en Lisa en im zaten met rode wangen voor in de auto! Oefff... Goed afgelopen! Vol goede moed reden we enthousiast verder. Maar niet voor lang, want een grote groep buffels had zich op de weg verzameld en besloten dat we maar weer even moesten wachten. Zucht! Wel tijd om prachtige foto's en films te maken! Na de lekkere lunch in een Lodge midden in het park met speeltuin voor de kids, besloten we de andere route nog te rijden. Na eerst een saai stuk, riep Michelle; daar een giraffe! Ron gelijk op z'n rem! Nee pap, pas over 2 heuvels en een stuk of 3 bochten! Maar ze had niets te veel gezegd, 4 prachtige giraffen waarvan 1 kleintje stonden langs de kant van de weg! Zo gaaf en zeker om ze gewoon in de vrije natuur te zien! Dan denk je, nou dat was het voor vandaag! Zo veel gezien! Maar nee hoor, weer een stuk verder sta ik dus in de deuropening en zie twee grote lijven in de bosjes. STOP!!!! Ron weer op z'n rem........ Stukje naar achter, nee toch beetje naar voren.... Ja daar! We spotten achter in de struiken twee grote neushoorns. Bijna niet te zien, maar Vigo al lang blij! We maken voor de zekerheid een paar onduidelijke foto's, wie weet komen we ze niet meer tegen. Maar niets is minder waar! Nog geen 200 meter verder op 2 grote dikke, vette neushoorns op de weg. Ze besluiten een stuk voor ons uit te wandelen, zodat wij prachtig kunnen filmen! Wat zijn die beesten toch aardig! Uiteindelijk komen we een hele familie neushoorns tegen en Vigo is helemaal in z'n nopjes. We maken geweldige video en foto opnames. Het einde van de dag komt in zicht, we rijden richting de uitgang over een geweldige weg zo'n half uur. Ik geniet in de deuropening van lekkere muziek en een prachtig uitzicht! Wanneer ook nog de zonsondergang in zicht komt en de lucht en het landschap de mooiste kleuren aannemen, slik ik toch wel even een traan weg! Wat is dit een beleving om mee te mogen maken! Zo gaaf......... Weer op de camping eten we in het kleine restaurant samen met nog een aantal overige gasten een heerlijk drie gangen menu bereid door de eigenaar. Door een water probleem kunnen we niet douche, dus beginnen we allemaal een beetje te stinken en zijn zeker Kiki en Vigo behoorlijk vies, door al het rode zand wat hier overal op de grond ligt. Maar morgen rijden we als het goed naar Sodwana Bay en duiken we de zee in om onszelf even op te frissen!

Dag 22: van St. Lucia naar Hluhluwe

Dag 22, door St. Lucia Martine Reserve naar Hluhluwe Na een gave avond met de door Ron zelf gemaakte Afrikaanse Braai. Dmv een stuk steen, wat blokken en goed hard hout. Op de camping liepen de hele avond allerlei dieren rond; veel apen, wilde boskatten en een varken! Hebben we alles goed opgeruimd, maar toch was er de volgende ochtend duidelijk te zien dat het varken nog opzoek is geweest, overal gaten gemaakt met z'n snuit... We genieten van een heerlijke ochtend op de camping. Kiki en Vigo spelen met de Afrikaanse kinderen op de camping. Ze beginnen te begrijpen dat als je rustig Nederlands praat je elkaar best begrijpt! Uit een kindermond dat Afrikaanse taaltje te horen, blijft erg grappig! Lisa speelt wat voetbal en luistert muziek, Michelle geniet van een warme douche en haar boek, Ron maakt alweer een praatje met de buurman en ik, ik geniet van de zon en de spelende kids! Rond het middag uur hebben we na een aantal keer uitstellen toch maar alles klaar gemaakt om te vertrekken. We rijden door het prachtige reservaat terug. We spotten nog een aantal buffels, een slang en mooie vogels. We lunchen in een Ranger huisje met uitzicht over een prachtig meer. Als we uit het reservaat rijden, gaan Kiki en Lisa voorin de weg wijzen aan Ron. Vigo en ik spelen samen achter in de camper en Michelle luistert muziek. Na een ruim uur arriveren we in Hluhluwe. Via 8 km over een zand weg, bereiken we de Lodge Bushbaby. Het is een gezellige kleine camping en de eigenaar is 4 jaar geleden uit Nederland naar Zuid Afrika verhuist. We hadden bedacht op de camping in het aanwezige restaurant te eten. Maar er is geen kok aanwezig, dus dat plan gaat niet lukken. Michelle, Kiki en Vigo blijven op de camping en Ron, ik en Lisa gaan terug over de zandweg om bij de plaatselijke slager Rump steak te halen. Het wordt voor onze ogen vers afgesneden en voor ruim 1,5 kilo betaal je zo'n tien euro. Nog wat cheesfingers erbij voor de kids en iedereen is weer tevreden! Onderweg wordt er 'vet koek' verkocht. Veel mensen kopen dit, dus wij zijn ook nieuwsgierig. We bestellen er twee met syrup. Terug bij de auto kunnen we ons niet bedwingen en besluiten alvast te proeven. We hadden het kunnen weten: oliebol, alleen dan 3 x zo groot en heel lekker! Mega machtig want met z'n drieën krijgen we er niet eens 1 op! Weer terug gehobbeld, zijn we om half zes weer op de camping. Samen met de kinderen doe ik de nog natte duik was, die behoorlijk is gaan stinken! Geen wasmachines, dus veel heet water en poeder en goed laten weken! Ron maakt ondertussen de braai klaar. Nu hij weet hoe echte Afrikanen de perfecte braai maken, ziet het er bij Ron perfect uit! Het eten smaakte verrukkelijk, al is Michelle het kauwen op zand wel een beetje zat. Wat doe je er ook aan als je zusje zand op de tafel schopt, uiteraard volgens haar per ongeluk en je broertje vervolgens boos is op een tak die hem krapte en de stoel omverloopt, waar het bord voor het vlees op stond! Grrrrrrrrrr..... Na het eten, afwassen en de was ophangen, bedden op maken en daarna..... Bushbaby 's kijken die eten krijgen. De camping heet Bushbaby 's en doet zijn naam eer aan. Om 7 uur iedere avond krijgen de soort aapjes met grote ogen te eten van de eigenaresse. Vanavond komen er 3 Bush baby's! Vigo wil al weer naar z'n bed en slaapt binnen 1 minuut als een roosjes. Wat zijn slapende kinderen toch altijd prachtig om te zien. Hij ligt met Simba z'n knuffel in z'n armen en glimlach op z'n gezicht in dromenland! De foto volgt binnenkort op het blog! Kiki speelt nog even mee met kaarten! Later verslaan Michelle en ik met gemak papa en Lisa met klaverjassen! Euhhhh.... Misschien toch nog een beetje beginners geluk, of zullen we gewoon beter zijn ;) Voor nu weltrusten en liefs van ons!