Dag 34 bijna naar huis.. ): We stonden niet te vroeg op, maar we kennen Kiki en Vigo langer dan vandaag dus uitslapen kon je het niet noemen... Kiki en vigo hadden het zwembad al gezien, dus na het ontbijt hadden ze hun bikini en zwembroek al aan! En Lisa en ik hadden ook wel even zin om te gaan badderen! Kiki en Vigo vonden het water warm, dus wij gingen er van uit dat het water ook daadwerkelijk warm was.. Maar eenmaal aangekomen, hielden we onze voeten in het water, BRRR...! KOUD! Uiteindelijk hebben we heel leuk met de opblaasbal overgegooid. Tot dat iedereen het koud kreeg, omkleden en even lekker spelen in het speeltuintje! Terwijl papa en Hester gingen opruimen en alvast een beetje inpakken en lekker gingen douchen. Uiteindelijk gingen we rijden en iedereen vermaakte zich prima! We stopte plots want Hester had een croc 's winkel gezien en Vigo had nieuwe croc's nodig! Vigo heeft nu prachtige nieuwe croc's. Papa wilde eigenlijk nog koffie halen, maar bedacht zich en draaide zich weer om. Toen riep een meneerofie koffiewilde. Uiteindelijk bleek het een Nederlander te zijn die al 11 jaar in Afrika woont. Guy is in Nederland, Friesland geboren... Halve indo en ontzettend aardig. Prachtige verhalen over zijn belevenissen de afgelopen 15 jaar waarvan 4 jaar in Frankrijk en 11 jaar in zuid Afrika. We drinken een lekkere bak koffie en de meiden thee. We noemen hem cowboy Guy... Hij opent een zaak in dullsmond dat op ongeveer 3a4 uur rijden van joburg ligt. Het heette vroeger the flying dutchman en er hangt een schilderij van dit beroemde schip binnen in de zaak. Mooie historie en een mooi pand. Het wordt een grill en lounge zaak voor de wat rijkere clientèle uit joburg die hier in de omgeving een tweede huis hebben. Na nog wat smeuïge verhalen over zijn verblijf in Kaapstad en joburg besluiten we toch echt verder te reizen anders wordt het niks meer vandaag. Witbank is de bestemming vandaag. Geen idee wat we er verder moeten maar als het goed is ligt het aan een meertje dus wie weet valt er nog wat te beleven. Op ongeveer 120 km van joburg (Johannesburg heet hier joburg) draaien we de snelweg af naar witbank. Je kunt merken dat we hier al behoorlijk in de nabijheid van de grootste stad van zuid Afrika komen. Het is hier anders. Moeilijk uit te leggen maar je mist een beetje de vriendelijkheid en gemoedelijkheid hier. De campsite blijkt uiteindelijk gelegen aan een klein meertje waar in de zomer blijkbaar veel wordt gewatersport maar het is nu compleet verlaten. We staan geheel en al alleen op de campsite. Maar, zoals altijd goede accommodatie met schone toiletgebouwen en Goede warme douches... Aan het meer liggen verschillende fabrieken met enorme pijpen die de meest walgelijke dampen uitstoten. Ik weet bijna zeker dat als je hier je teen in het water steekt hij er na een dag spontaan afvalt en dat de eenden hier licht geven in het donker.... Niet echt een idyllisch plekje als aan de vinkeveense plas zeg maar.... Maar goed, het is maar voor een nachtje en het is veel te koud om buiten te zitten vanavond.... Weet je wat we doen? We gaan nog wat shoppen en eten..... Ahum... We rijden ik weet niet hoever om uiteindelijk bij een shopping mall te komen waar we wel wat rondlopen maar niks kunnen eten. Ach dan rijden wenog wat verder.... We zitten zo ongeveer alweer halverwege Middelburg volgens mij als we weer een shopping mall ontwaren. Kom op, eruit hier allemaal we gaan wat eten. Maar ook hier is het armoe troef. Dit is niet onze avond blijkbaar. We besluiten bij steers, een hamburgertent ala Mac maar dan uitgekleed en zonder enige vorm van Amerikaans gekunstelde vriendelijkheid en service, dan maar wat te bestellen... Wat er vervolgens gebeurt is zuid Afrika zoals het er op dit moment voor staat... Het personeel is allemaal gekleurd.... Dat is ongebruikelijk maar ok.... We bestellen voor 6 mensen eten. Nou spreekt Hester inmiddels prima verstaanbaar en correct Engels en je mag verwachten dat het dus redelijk vlot gaat... Niets is minder waar. Degene die de bestelling opneemt begrijpt er helemaal niets van. We kijken elkaar vertwijfeld aan.... Is deze mevrouw wel in orde? Spreekt ze zelf überhaupt Engels? Hè t is een drama. We moeten alles aanwijzen en 10 keer herhalen. En dan komt er ook nog iemand helpen.... We kunnen het niet geloven maar goed... Het is te laat om ons te bedenken.. Het is heel druk met vooral wachtende mensen... We krijgen een bonnetje met nummer 141 . Ok even horen waar we nu zijn..... Bestelling 101 wordt net doorgegeven. Waaaaaaaat dat bestaat toch niet.. Ja hoor, bestaat wel. Ik heb vervolgens 45 minuten zitten kijken naar falwty towers met allemaal zwarte zuid Afrikanen. hahaha je gelooft het gewoon niet als je er niet bij bent geweest. Wat een chaos, geschreeuw, discriminatie van blanke zuid Afrikanen en inefficiëntie. Geregeld gaat er een blanke zuid Afrikaan compleet door het lint omdat hij of zij het bestelde eten gewoon niet krijgt. Er wordt blijkbaar telefonisch besteld en een blanke komt binnen lopen. Uur geleden besteld en vervolgens moest ze nog 45 minuten wachten. Ik kan jullie zeggen, deze mevrouw was verre van amused. En zeker niet toen een zwarte meneer met mevrouw na 10 minuten met zijn best doling weer buiten stond.... Hahaha, wat nou apartheid afgeschaft. Het is een vreemde gewaarwording dat je als blanke nu eens zelf wordt gediscrimineerd. Ik denk aan alle keren dat we tussen de lokale bevolking boodschappen hebben gedaan. Meestal ook gewoon in winkels waar we zo ongeveer de enige blanken waren.... Je hebt werkelijk geen idee wat dat met je doet. Je hebt het gevoel dat iedereen naar je kijkt... En dat is meestal ook zo. In het begin voelt het ongemakkelijk en later trek je het je minder aan maar het went nooit. Maar goed, wij zijn wel wat gewend dus wordt het uur wachttijd gewoon gedood met een spelletje en wachten we gewoon op wat gaat komen. Ik ben er trots op dat iedereen zo goed kan aanpassen en het neemt zoals het is. 5 weken in een camper op elkaars lip is best een uitdaging. Geen tot weinig privacy, hyperdepieper altijd aanwezige en nooit vermoeide Kiki, eigenwijze inmiddels spelletjes verslaafde, het moet volgens regels en de afspraken gaan Vigo en twee compleet verschillende uberpubers Lisa en Michelle. We hebben het voor elkaar gekregen om met z'n alleen supermooi avontuur te beleven dat niet is overschaduwd door onenigheid. Ja natuurlijk maken de meiden wel eens mot met almaar maar daar zijn het zusjes voor. Net zoals Kiki en vigo die behoorlijk ruzie met elkaar kunnen maken. Het hoort er allemaal bij en uiteindelijk kunnen ze zich ook heel goed met elkaar vermaken... Zo eten we ons geweldige diner, nou ja, geweldig, op en gaan we weg naar de campsite terug zoeken. Mijn hemel, uiteindelijk rijden we bijna een half uur en staan we weer waar we moeten wezen. Het blijkt dat we hier internet hebben en we beslui ten daar goed van te genieten. Iedereen wordt gesmst dat we kunnen skypen en zo skypen lisa en Michelle met Bianca en Eddie en Kiki en vigo met Sonja en Martin. Iedereen weer blij... Na nog wat hyvsen besluiten we te klaverjassen voor de laatste maal in onze camper. Ik moet zeggen dat Lisa en Michelle het echt goed onder de knie hebben gekregen. We spelen nog een boom en uiteindelijk is het niet de avond van Lisa en mij. We krijgen een verschrikkelijk pak slaag en ik baal er natuurlijk van want ik kan niet tegen mijn verlies... Ik wil altijd winnen. Maar goed, je wint niet altijd en na mijn laatste Jack cola ga ik met gemengde gevoelens slapen....