Dag 36, we zijn weer in nederland

Dag 36, landen op Schiphol We zijn er weer! Na een goede vlucht, die eigenlijk best snel voorbij ging, zijn we net geland. Op dit moment moeten we wachten op een vrije Gate. Over een kleine 10 minuten staan we met onze voeten weer op Nederlandse bodem. Nogmaals bedankt iedereen voor al de leuke berichten! Dit weekend zal ik het blog aanvullen met een selectie van de foto's en filmpjes! Als het goed is zien we Joost zo op het vliegveld en rijden we naar opa en oma Lindner voor koffie en tompouce! Liefs van ons

Dag 35, vliegen

Dag 35, camper inleveren en vliegen naar huis..... Wat vijf weken geleden nog zo ver weg leek, is nu al werkelijkheid. We zitten op dit moment in het vliegtuig, terug naar Nederland en het is 3.17 uur. Vigo slaapt op m'n schoot, Ron doezelt naast me en de meiden slapen of kijken film. Onze gevoelens zijn gemengd. Vigo wil niet terug naar huis, maar wel naar opa en oma. Ook Kiki wil wel naar iedereen in Nederland toe, maar ja stoppen met vakantie, blijft lastig. Michelle heeft er nu al zin in om binnenkort te gaan stappen met d'r vriendinnen. Ja, kleine meisjes worden groot, 16 jaar dus eindelijk met je eigen ID de kroeg in! Lisa is nog wat dubbel. Met z'n zessen in een camper, zoveel plezier maken en beleven is wel heel erg leuk en genieten. Maar nog even vakantie om met vriendinnen lekker overal te hangen...... en daarna naar de middelbare, heel spannend, maar ook zo gaaf! Ach, Ron en ik hadden zoals altijd nog weken willen blijven.... Nog meer zien en ervaren in dit prachtige land. Maar naar kantoor, waar we het volste vertrouwen in hebben dat alles op rolletjes loopt zonder ons, is toch ook wel weer heel lekker. We hebben zo veel plannen voor de komende jaren, Vigo's Kinderopvang blijft groeien! Zeker met het geweldige team collega's waar we nu mee mogen samenwerken! Zo dommel ik af en toe wat weg en denk ik aan onze plannen en zet ik ook al weer kleine stapjes in de voor mij 'normale' nederlandse wereld. Pffff en wat is het snel gegaan, want over precies een week krijgen we de sleutel van ons nieuwe fantastische huis in Spakenburg aan de haven! Zo gaaf, het wordt echt een heerlijk familie huis, waar vrienden, familie en kinderen altijd welkom zijn! Ook hiervoor hebben Ron en ik de grootste plannen! Mmmmmmmm, toch niet zo heeeeeel erg om straks weer in Nederland te zijn. Maar wat hebben we ons laatste dagje gedaan? Vanmorgen om acht uur zijn we opgestaan. Kiki, Vigo en Ron naar de familie badkamer voor een opfris beurt. Michelle, Lisa en ik, proppen vooral heel veel kleren in de was tas en zoeken voor de rest onze spullen bij elkaar. Rond negen uur zijn de tassen van de meiden gepakt en gaan we ontbijten in het restaurant. Het standaard ontbijt bestaat uit: gebakken eieren, tomaat, worst, bacon en patat. Ik slik even en besluit 3 standaard ontbijt te bestellen en 4 tosti's. Gelukkig maar, want ik blijk niet de enige te zijn, die s' morgens geen patat weg krijgt..... Na het ontbijt buiten op het terras, wordt het serieus tijd om echt alles in te pakken en op te ruimen. Michelle en Lisa gaan douche en tutten, Kiki en Vigo naar de speeltuin en Ron en ik zetten alles wat mee moet buiten de camper. De twee extra koffers zij geen overbodige luxe, want al die breekbare souvenirs en dierenhuiden willen we graag zonder letsel in Nederland uit pakken! Ron pakt alles handig in en na een uurtje moeten alleen de laatste rommeltjes nog worden opgeruimd. Wanneer Ron in de camper een verkeerde draai maakt, schiet het hem in z'n rug en staat hij gelijk helemaal schuin. Na een kleine vloek en wat rekken en strekken, blijkt het wel echt mis te zijn. Grrrrrrrrrr... Maar alweer blijft Ron optimistisch. Hij neemt iets tegen de pijn en besluit buiten nog wat te strekken en uurtje te gaan slapen op het gras. Ok, als hij er geen probleem van maakt, dan ik ook niet. Dus ik gebruik de tijd om alles na te lopen en zelf lekker te douche. Samen met Michelle en Lisa zet ik de tassen en koffers in de camper, doen Kiki en Vigo de afwas en als dan echt alles klaar is, gaan we een ijsje eten op het terras. Om twaalf uur maken we Ron wakker en gelukkig helpen de in Afrika gekochte pijnstillers met iets speciaals erin erg goed. Ron kan gelukkig zelf rijden..... Ik allang blij, want ik zag mezelf nog niet echt door Johannesburg rijden in de camper! Rond half twee rijden we al langs het camper depot. Aangezien we pas om half 4 hebben afgesproken, hebben we nog twee uurtjes om te lunchen en alles wat we niet mee terug nemen weg te geven. Na een paar minuten rijden zien we een jongen van een jaar of twaalf aan de kant van de weg een paar vruchten proberen te verkopen. We stoppen en geven hem twee zakken met etenswaren. Helemaal blij, zet hij ze trots goed dichtgevouwen onder z'n tafeltje. Een stukje verderop een jongen van een jaar of 10 wachtend op de schoolbus. Hij heeft een school uniform aan, maar de broek zit vol met gaten en z'n schoenen versleten. Kiki stapt uit de auto en geeft hem de leren voetbal, waar we veel plezier aan hebben beleefd deze vakantie! Alweer blije gezichten. Bij het jonge tje omdat hij een mooie bal krijgt en bij Kiki omdat het haar een goed gevoel geeft. Een paar straten verderop staan midden in een verlaten stuk weiland twee in elkaar getimmerde huisjes van planken en plastic. Er loopt een man van begin 60 kreupel op het pad. Hij gebruikt een stuk tak als kruk. Ik vraag aan Ron of hij hier wilt stoppen. Ik loop naar de man toe en vraag hem of hij hier leeft met een gezin en kinderen. Hij verteld dat hij hier met z'n zoon en zijn gezin woont, 7 kinderen. Z'n vrouw is dood. Ik vraag hem of hij wat spullen van ons wil hebben, die wij niet meenemen naar Nederland. Hij begon te huilen en was zo blij. We gaven hem alles wat we nog hadden. Behoorlijk wat etenswaren, kruiden, verzorgingsproducten, speelgoed, klei, kleding en de andere twee ballen. Het was de gelukkigste dag van z'n leven dat hij z'n kleinkinderen als ze uit school kwamen iets kon geven, dat had hij nog nooit gekund. Ook een volle koelkast had hij in jaren niet gehad. Na een paar minuten reden we weg en voelde ik me in dit land een verschrikkelijk rijke blanke, wat een rot gevoel. Maar deze man die blij was met alles, gaf dan weer een beter gevoel. Zoals we al eerder op het blog hebben gemeld, de apartheid moet over zijn, maar is nog erg duidelijk aanwezig. Weer terug op de hoofdweg, zag Ron een leuk restaurant voor de kinderen. Trampolines, draaimolen en klimhuis. Tevens een terras in de zon. De juiste plek voor onze laatste maaltijd hier in Zuid Afrika. En Ron kreeg gelijk, heerlijke salades, goede pasta's en iedereen heeft zich uitstekend vermaakt. Om klokslag half vier waren we bij het camper depot. We werden vriendelijk ontvangen en samen met een medewerkster liepen we de 'schade ' door. Maar dat viel reuze mee. Uiteraard komt dat vooral door onze geweldige chauffeur Ron, die toch een aantal keer in zeer lastige situaties heeft gestaan. Op een kapot opstap krukje, wijn glas en niet schoongemaakte wc na, was alles in orde. Mooi, bagage in het busje en op naar het vliegveld 10 minuutjes verderop. Om vijf uur waren we ingecheckt en stonden we in de vertrekhal. Wel leuke winkels, maar Ron met z'n rug en Kiki en Vigo beetje uitgelaten aan je hand, zag ik tot 23 uur vanavond winkelen niet goed komen. Ron zag een bordje KLM Lounge. Oh, misschien mogen wij daar ook naar binnen? De lounge bleek alleen voor busines class te zijn. Ok, is er dan ergens anders een ruimte waar we kunnen zitten? Nee, alleen in de hal........ En dat nog 6 uur, geen slim plan. Maar na even door vragen en het betalen van uiteindelijk maar honderd euro mochten we ook gebruik maken van de lounge. Feest! Lekkere stoelen, koelkasten vol met allerlei soorten drinken, lekkere snacks en heel veel computers met internet! Ik heb de kinderen niet meer gezien of gehoord. Michelle en ik hebben ons opgeofferd om te gaan winkelen om het laatste geld op te maken! En wat hebben we gekocht? De nieuwste Hugo Boss geur voor Ron! Nee hoor, we zijn geen slijm ballen, we zijn gewoon heel lief! Zo ging het wachten toch nog snel om en om 23.00 uur gingen we aan boord, met 4 vrolijke kinderen. De eerste uurtjes is iedereen druk met het bekijken van alles op ieders eigen media center. ( voor de niet vliegende lezers onder ons. We vliegen met KLM en het is een lange vlucht. Iedere vliegtuigstoel is dan uitgerust met een soort media center. Hierop kun je uit ruim 100 films kiezen, tv series, muziek en spelletjes spelen. Je kunt zelfs spelletjes spelen met andere passagiers in het vliegtuig. De man schuin tegenover mij is al een aantal uur aan het schaken tegen een andere passagier in het vliegtuig! Heel handig en ook erg leuk) Verder zijn de kinderen aan het begin ook nog druk met alles wat je krijgt; kussen, deken, oortelefoontjes, nootjes, drinken, warme maaltijd, toetje, koffie, thee enzo.... Op dit moment eet ik trouwens een soort Magnum, die ik net krijg aangereikt. Het is nu 4.28 uur en zo'n beetje iedereen slaapt. Voor iedereen die het leuk vind om te weten, de vlucht informatie van dit moment: We vliegen nu over Agadez, 914 km per uur, de geplande aankomsttijd is 10.04 en het is buiten - 49 graden. Nu ik kijk na een slapende Vigo realiseer ik me hoe trots ik ben op al de kids. We zijn 5 weken weg geweest en alles is geweldig gegaan. Iedereen iedere keer maar weer enthousiast en vrolijk, weinig tot geen boze gezichten en nooit iemand die zei; ik heb d'r geen zin in! Oh, toch wel Kiki af en toe als het toch echt tijd was om naar bed te gaan ;) Ik zou dan ook iedereen die twijfelt om zo'n reis te maken, motiveren om het te doen. Uiteraard realiseer ik mij, dat niet iedereen het zomaar kan doen. Maar ik ben er wel achter gekomen, dat als je echt wil het ook kan. Na een gesprek met een hele enthousiaste vrouw, moeder van drie kinderen (6,8 & 9 ) Zij en haar man zijn gek op reizen. Het zien van anderen culturen andere landen. Maar 3 kinderen opvoeden is ook niet goedkoop. Toch willen ze iedere 3 jaar met hun kroost minimaal een maand reizen naar een verre bestemming. Zij vertelde dat zij 3 jaar sparen, om zo'n reis te kunnen maken. 3 jaar lang, laat zij avondjes stappen met vriendinnen, feestjes, dagjes weg en uit eten zoveel mogelijk achterwegen om te kunnen sparen voor een reis met haar gezin. Als je mij voor deze reis dit verhaal had verteld, zou ik hebben getwijfeld of ik dat ook zou hebben gedaan. Maar nu ik deze weken dit met ons gezin heb mogen ervaren en beleven, weet ik zeker dat ook ik deze keus zou maken! Lieve Lezers van ons blog, wat ben ik trots op deze blog. Deze blog is samen met de dvd die we hebben gemaakt met al onze belevingen een geweldige herinnering. We hopen dat jullie met veel plezier onze blog hebben gevolgd en we jullie een stukje hebben mee kunnen laten beleven van deze onvergetelijke trip en het bijzondere land Zuid Afrika! En voor iedereen die heeft geschreven wel een beetje jaloers te zijn, ik begrijp het maar denk eraan: Leef je leven en geniet! Dikke kus en heel veel liefs van ons allemaal, namens een nu wel wat luie Hester :)

Dag 34, bijna naar huis

Dag 34 bijna naar huis.. ): We stonden niet te vroeg op, maar we kennen Kiki en Vigo langer dan vandaag dus uitslapen kon je het niet noemen... Kiki en vigo hadden het zwembad al gezien, dus na het ontbijt hadden ze hun bikini en zwembroek al aan! En Lisa en ik hadden ook wel even zin om te gaan badderen! Kiki en Vigo vonden het water warm, dus wij gingen er van uit dat het water ook daadwerkelijk warm was.. Maar eenmaal aangekomen, hielden we onze voeten in het water, BRRR...! KOUD! Uiteindelijk hebben we heel leuk met de opblaasbal overgegooid. Tot dat iedereen het koud kreeg, omkleden en even lekker spelen in het speeltuintje! Terwijl papa en Hester gingen opruimen en alvast een beetje inpakken en lekker gingen douchen. Uiteindelijk gingen we rijden en iedereen vermaakte zich prima! We stopte plots want Hester had een croc 's winkel gezien en Vigo had nieuwe croc's nodig! Vigo heeft nu prachtige nieuwe croc's. Papa wilde eigenlijk nog koffie halen, maar bedacht zich en draaide zich weer om. Toen riep een meneerofie koffiewilde. Uiteindelijk bleek het een Nederlander te zijn die al 11 jaar in Afrika woont. Guy is in Nederland, Friesland geboren... Halve indo en ontzettend aardig. Prachtige verhalen over zijn belevenissen de afgelopen 15 jaar waarvan 4 jaar in Frankrijk en 11 jaar in zuid Afrika. We drinken een lekkere bak koffie en de meiden thee. We noemen hem cowboy Guy... Hij opent een zaak in dullsmond dat op ongeveer 3a4 uur rijden van joburg ligt. Het heette vroeger the flying dutchman en er hangt een schilderij van dit beroemde schip binnen in de zaak. Mooie historie en een mooi pand. Het wordt een grill en lounge zaak voor de wat rijkere clientèle uit joburg die hier in de omgeving een tweede huis hebben. Na nog wat smeuïge verhalen over zijn verblijf in Kaapstad en joburg besluiten we toch echt verder te reizen anders wordt het niks meer vandaag. Witbank is de bestemming vandaag. Geen idee wat we er verder moeten maar als het goed is ligt het aan een meertje dus wie weet valt er nog wat te beleven. Op ongeveer 120 km van joburg (Johannesburg heet hier joburg) draaien we de snelweg af naar witbank. Je kunt merken dat we hier al behoorlijk in de nabijheid van de grootste stad van zuid Afrika komen. Het is hier anders. Moeilijk uit te leggen maar je mist een beetje de vriendelijkheid en gemoedelijkheid hier. De campsite blijkt uiteindelijk gelegen aan een klein meertje waar in de zomer blijkbaar veel wordt gewatersport maar het is nu compleet verlaten. We staan geheel en al alleen op de campsite. Maar, zoals altijd goede accommodatie met schone toiletgebouwen en Goede warme douches... Aan het meer liggen verschillende fabrieken met enorme pijpen die de meest walgelijke dampen uitstoten. Ik weet bijna zeker dat als je hier je teen in het water steekt hij er na een dag spontaan afvalt en dat de eenden hier licht geven in het donker.... Niet echt een idyllisch plekje als aan de vinkeveense plas zeg maar.... Maar goed, het is maar voor een nachtje en het is veel te koud om buiten te zitten vanavond.... Weet je wat we doen? We gaan nog wat shoppen en eten..... Ahum... We rijden ik weet niet hoever om uiteindelijk bij een shopping mall te komen waar we wel wat rondlopen maar niks kunnen eten. Ach dan rijden wenog wat verder.... We zitten zo ongeveer alweer halverwege Middelburg volgens mij als we weer een shopping mall ontwaren. Kom op, eruit hier allemaal we gaan wat eten. Maar ook hier is het armoe troef. Dit is niet onze avond blijkbaar. We besluiten bij steers, een hamburgertent ala Mac maar dan uitgekleed en zonder enige vorm van Amerikaans gekunstelde vriendelijkheid en service, dan maar wat te bestellen... Wat er vervolgens gebeurt is zuid Afrika zoals het er op dit moment voor staat... Het personeel is allemaal gekleurd.... Dat is ongebruikelijk maar ok.... We bestellen voor 6 mensen eten. Nou spreekt Hester inmiddels prima verstaanbaar en correct Engels en je mag verwachten dat het dus redelijk vlot gaat... Niets is minder waar. Degene die de bestelling opneemt begrijpt er helemaal niets van. We kijken elkaar vertwijfeld aan.... Is deze mevrouw wel in orde? Spreekt ze zelf überhaupt Engels? Hè t is een drama. We moeten alles aanwijzen en 10 keer herhalen. En dan komt er ook nog iemand helpen.... We kunnen het niet geloven maar goed... Het is te laat om ons te bedenken.. Het is heel druk met vooral wachtende mensen... We krijgen een bonnetje met nummer 141 . Ok even horen waar we nu zijn..... Bestelling 101 wordt net doorgegeven. Waaaaaaaat dat bestaat toch niet.. Ja hoor, bestaat wel. Ik heb vervolgens 45 minuten zitten kijken naar falwty towers met allemaal zwarte zuid Afrikanen. hahaha je gelooft het gewoon niet als je er niet bij bent geweest. Wat een chaos, geschreeuw, discriminatie van blanke zuid Afrikanen en inefficiëntie. Geregeld gaat er een blanke zuid Afrikaan compleet door het lint omdat hij of zij het bestelde eten gewoon niet krijgt. Er wordt blijkbaar telefonisch besteld en een blanke komt binnen lopen. Uur geleden besteld en vervolgens moest ze nog 45 minuten wachten. Ik kan jullie zeggen, deze mevrouw was verre van amused. En zeker niet toen een zwarte meneer met mevrouw na 10 minuten met zijn best doling weer buiten stond.... Hahaha, wat nou apartheid afgeschaft. Het is een vreemde gewaarwording dat je als blanke nu eens zelf wordt gediscrimineerd. Ik denk aan alle keren dat we tussen de lokale bevolking boodschappen hebben gedaan. Meestal ook gewoon in winkels waar we zo ongeveer de enige blanken waren.... Je hebt werkelijk geen idee wat dat met je doet. Je hebt het gevoel dat iedereen naar je kijkt... En dat is meestal ook zo. In het begin voelt het ongemakkelijk en later trek je het je minder aan maar het went nooit. Maar goed, wij zijn wel wat gewend dus wordt het uur wachttijd gewoon gedood met een spelletje en wachten we gewoon op wat gaat komen. Ik ben er trots op dat iedereen zo goed kan aanpassen en het neemt zoals het is. 5 weken in een camper op elkaars lip is best een uitdaging. Geen tot weinig privacy, hyperdepieper altijd aanwezige en nooit vermoeide Kiki, eigenwijze inmiddels spelletjes verslaafde, het moet volgens regels en de afspraken gaan Vigo en twee compleet verschillende uberpubers Lisa en Michelle. We hebben het voor elkaar gekregen om met z'n alleen supermooi avontuur te beleven dat niet is overschaduwd door onenigheid. Ja natuurlijk maken de meiden wel eens mot met almaar maar daar zijn het zusjes voor. Net zoals Kiki en vigo die behoorlijk ruzie met elkaar kunnen maken. Het hoort er allemaal bij en uiteindelijk kunnen ze zich ook heel goed met elkaar vermaken... Zo eten we ons geweldige diner, nou ja, geweldig, op en gaan we weg naar de campsite terug zoeken. Mijn hemel, uiteindelijk rijden we bijna een half uur en staan we weer waar we moeten wezen. Het blijkt dat we hier internet hebben en we beslui ten daar goed van te genieten. Iedereen wordt gesmst dat we kunnen skypen en zo skypen lisa en Michelle met Bianca en Eddie en Kiki en vigo met Sonja en Martin. Iedereen weer blij... Na nog wat hyvsen besluiten we te klaverjassen voor de laatste maal in onze camper. Ik moet zeggen dat Lisa en Michelle het echt goed onder de knie hebben gekregen. We spelen nog een boom en uiteindelijk is het niet de avond van Lisa en mij. We krijgen een verschrikkelijk pak slaag en ik baal er natuurlijk van want ik kan niet tegen mijn verlies... Ik wil altijd winnen. Maar goed, je wint niet altijd en na mijn laatste Jack cola ga ik met gemengde gevoelens slapen....

Dag 34, vanavond een hele gezellige Michelle en Ron slaapt buiten .........

Het wordt mij verboden door twee leden van de familie om het op het blog te zetten, maar Michelle en ik moeten toch even kwijt dat we Ron en Lisa meer dan dik hebben verslagen met klaverjassen en dan ook meer dan 600 punten verschil! Het blog verhaal van vandaag volgt morgen, aangezien we al de aanwezig drank in de camper nog even op moest drinken en we nu maar beter kunnen gaan slapen :)) Dikke kus van Michelle en Hester en een iets minder vrolijke kus van Lisa en Ron Kiki en Vigo slapen al een tijdje maar via mij van hun een dikke knuffel!

Dag 33... Staking en ander ongemak op de panoramaroute naar Lydenburg

Dag 33, Panorama route naar Lydenburg Om half negen vanmorgen weg gereden vanaf de camping, opweg naar resort Laske Nakke in Lydenburg. De route van vandaag stond al een tijdje vast. Want er loopt een geweldige panorama route door het gebergte. Het uitzicht is dan ook weer geweldig en alweer raken Ron en ik niet uit gekeken. Het landschap veranderd van uitgestrekte weide en boomgaarden naar rotsig gebergte met hier tussen prachtige laag vlaktes. Tussendoor rijden we diverse malen langs uitzichtspunten, helaas zijn er een aantal van deze punten afgesloten. De Afrikaanse werknemers zijn in staking gegaan. Ze willen 15% meer salaris met terugwerkende kracht vanaf 1 april. Dit was ze al beloofd maar ze hebben het nog niet. Moet je in Nederland eens doen..... En net als in Nederland regelmatig gebeurt, wordt er ook hier gestaakt. De wegen naar de uitzichtspunten zijn afgesloten. Voor ons jammer, maar ook heel begrijpelijk. Ook hier in Zuid Afrika is er regelmatig behoorlijk wat onrust mbt de regelgeving en de regering.Alles draait om de arme zwarte kiezer.... Er wordt ze voor de verkiezingen gouden bergen beloofd en natuurlijk blijkt al snel dat het niet kan allemaal. Gratis huis, gratis electra en stromend water, 250 rand per maand per kind en ga zo maar door. Dit gaat ten koste van het geld dat de blanke mensen aan belasting betalen en dan met name de kleine ondernemers die door alle maatregelen net het hoofd boven water kunnen houden.... En dit gaat nog tientallen jaren duren want de arme zwarte kiezer is veruit in de meerderheid en die gaat echt geen blanke regering kiezen.... En zo heb je een situatie die verre van rooskleurig is... De arme zwarte kiezer waar alles om draait en die wordt gestimuleerd om niets te doen en vooral veel kinderen op de wereld te zetten. Zo lijkt apartheid verdwenen maar sluimert er nog veel onrust. Niemand wil terug naar de situatie van apartheid, ook de meeste blanken niet maar zo gaat het ook niet..... Overigens zie je in de meeste situaties de blanken aan de zwarten uitleggen wat er moet gebeuren.... En als de blanke weg is zie je de zwarte eerst eens rustig zijn mobieltje checken, ff leunen of zitten, wat eten en drinken.... En na een uurtje wordt er eens wat gewerkt. Kom je langs een stalletje langs de weg.... Vaak eerst eens even iemand wakker maken... Maar goed... Er zijn heel veel zwarte mensen die verschrikkelijk hard werken en ik moet zeggen dat ik er zelden tegen kom die niet vriendelijk en behulpzaam is.... Uitgezonderd de verkopers in toeristische gebieden of de verveelde verkoper in een plaatselijke winkel. Maar waar heb je dat niet op deze wereld. Maar gelukkig ook een geweldige waterval gezien en een aantal keer kunnen genieten van prachtig uitzicht. Tevens nog een oude kanon uit 1850 bekeken, uit de laatste oorlog tussen de boeren en de Britten. Dit kanon kan wel 9 km ver schieten. koffie gehaald in de koffieshop en nog wat kleine souvenirsl Gékocht.... Onderweg diverse malen gestopt. Effe shoppen, kijken, koffie drinken en lunchen. De meiden hebben alle drie een mooie armband gekocht, Ron lekkere nootjes en ik twee kadootjes voor m'n neefje en toekomstige wereldburger. In Lydenburg zijn we ook even het centrum ingegaan voor het kopen van 2 nieuwe koffers. Aangezien we nogal veel hebben gekocht en we de heenweg te veel bagage in 1 tas hadden, zullen we het nu wat beter verdelen! 2 koffers kosten wel 400 rand na wat afdingen (40 euro). Vervolgens nog even een extra tochtje door een township (ja, inderdaad weer een verkeerde afslag) maar ook in zo'n Town ship raak je nooit uitgekeken. Zeker om kwart over vijf als iedereen op weg is naar huis! Even de weg gevraagd en na een klein kwartiertje aangekomen bij Laske Nakke. De camping is weer erg leeg, dus plek genoeg en privé toiletgebouw. We hebben geen zin meer om te koken dus maar weer eens ergens een plaatselijke ondernemer blij maken. We rijden een parkeerterrein op met 'jocks stables'. Er zitten twee restaurants met licensed pubs. Mmmm dat beloofd wat. Op het parkeerterrein staan allemaal pick ups en ik zeg al tegen Hester dat het wel lijkt op zijn Amerikaanse redneck plek. Zuipen, veel lawaai muziek en topless bediening..... Laten we maar naar binnen gaan zeg ik nog. Een rondje langs de 2 restaurants annex pubs leert dat het ongeveer zo er aan toe gaat behalve dan de topless bediening. Dus ik zeg laten we maar weer gaan en iets anders opzoeken..... Op dit moment zitten we bij Steak Ranches spur ' à taste for life ' en hebben we heerlijk spare ribs gegeten en eten Kiki en Vigo nu een clownstoetje, terwijl Michelle, Lisa en ik wachten op onze toetjes met vooral chocola! Gelukkig zijn we allemaal geen snoepers en , ja en wat, geen idee maar er wordt heel hard mmmmmmm geroepen nu het toetje is gearriveerd. Dat belooft wat, vooral dat ik het nakijken heb.... Jij mag meeeten wordt er eerst gezegd tot het erg lekker blijkt te zijn.. Maar goed, het is aan mij ook niet besteed. Uh, Lisa stopt een hap in mij. Mond en het is inderdaad lekker. Overigens waren mijn ribs helemaal niet lekker. Ik heb halverwege mijn bord terug gegeven en na veel excuses een nieuw bord gekregen. Ze waren wel een beetje ok maar niet te vergelijken met de ribs die we elders hebben gegeten zoals in Umkomaas of wat we in Nederland gewend zijn bij bartolemeus....maar goed, wel een grote speelplaats met trampolines en dergelijke.. Spur is een mc Donalds keten met ribs and wings en geheel op kinderen gericht. Of we een family Card willen.... Nee we zij. Geen locale en vliegen donderdag terug. Ja maar je kunt overal ter wereld terecht met je Card bij spur. Mmmm ik heb nog nooit gehoord van spur mevrouw.... Ze kijkt ons aan of we van mars komen. Hoe is het toch mogelijk... Nou wat mij betreft mag er best een spur in de buurt komen. Eens wat anders dan de gebruikelijke mc Donalds, burgerking die je hier overigens nauwelijks tegen komt. Mc Donalds sporadisch en burger king helemaal niet. Wel de wimpy.... Wel eens een burger bij wimpy gegeten? Zou ik ook niet aanraden. Klefheid ten top en de burger is Van kwaliteit Aldi helemaal onder uit het vriesvak.... Brrrrrr. Of misschien kwam het omdat het pas 10 uur in de ochtend was en ik een onbedwingbare behoefte had om het uit te proberen. Ik neem het zekere voor het onzekere.... Gelukkig zijn er meer dan geweldige alternatieven. Je kunt hier vlees eten van prima kwaliteit. T bone, Rump steak , sirloin, lamb chops en zo meer voor bedragen tussen de 6 en 9 euro..... En dan nog behoorlijke stukken vlees... Maar het allerlekkerste stukje vlees was de anderhalve kilo rumpsteak op mijn eigen braai..... Tjonge wat was dat lekker.... Erwin, dat gaan we thuis eens herhalen. Gaan we braaien met hout in plaats van gas of briketten en kopen we een mooi stuk vlees... Erwin is overigens mijn buurman.... We hebben 's avonds nog even pekelt klaverjas gespeeld. Lisa en Hester hebben nipt gewonnen en ik en Michelle zijn sjagerijnig.... Wij kunnen niet tegen ons verlies en Lisa laat geen moment onbenut om ons te irriteren en het verlies in te peperen.... Onze wraak zal zoet zijn.... Midden in de nacht wordt vigo weer wakker van de kou. Kom maar tussen ons inliggen zegt Hester. Ggrrrrrrmpppfffffffff. Twee uur later val ik weer onrustig in slaap. Lekker hoor. Het is hier inderdaad koud. We zitten ook nog behoorlijk hoog denk ik en tussen de bergen. Dan krijg je dat.... Enfin, nog maar 1 nachtje te gaan en dan vliegen we terug. Ik blijf hier met alle plezier nog een poosje maar dan bouw ik wel een waterbedje in de camper....

Dag 32, Warmmmm water

Dag32warmmmmmmmmmwater We rijen naar Swadini we zwemen de eerste 2uur zwemen we in warmwater. even later waren we in een dieren opvang waar een nueshoorn Die pas 4maanden en zijn moeder was dood geschooten een wil den stinkdier En nog wat beesten xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxONS 6en DOORKIKI., En zo verlaten we Kruger park, snik.... Het was echt geweldig maar we moeten weer verder. Een korte rit via orpen Gate richting hoedspruit. We rijden weer drakensbergen in naar blyde River canyon. Swadini forever resort. Eindelijk eens een verwarmd zwembad dus. En verwarmd is een understatement. Een graadje of 35 dus whirlpool waardig. Kiki en vigo zijn er niet meer uit te slaan en het is lekker weer met zonnetje dus ook de rest vermaakt zich uitstekend in de zon. Voor de eerste keer eens languit op je handdoek wegdommelen. Maar natuurlijk niet voor lang. Voor ik het weet wordt ik het zwembad in gegooid door vigo. Hester en Michelle maken een wandeling langs de rivier met Hippo's en krokodillen. Als het wat lang duurt voor ze terug komen bestellen we alvast een hamburgerlunch. Michelle en Hester komen lachend terug. Hester is onderuit gegaan in de rivier en is behoorlijk nat. Gelukkig zijn telefoon en Flip droog gebleven maar helaas geen foto's. Na de lunch spoeden we ons naar soholowohe waar een sanctuary is voor dieren. Hier worden dieren opgevangen die gewond zijn geraakt door strikken, vergiftiging en ander soort ellende. Ook veel dieren die door mensen als huisdier worden gehouden en waar uiteindelijk blijkt dat zo'n dier volwassen wordt en dan niet meer zo leuk is.... Schrijnende verhalen maar ook mooie dingen die de verzorgers daar doen. Er wordt ons inzicht gegeven in de problematiek in zuid Afrika. Daar waar 95% in 1850 beschikbaar was voor dieren is dat nu nog maar 22% in heel Afrika. Dieren kunnen niet meer migreren van het ene gebied naar het andere. De olifanten legden vroeger tochten van zuid naar Noor Afrika af die 12 jaar duurden en weer terug. Dat gaat nu natuurlijk niet meer. En een prachtig verhaal over gieren en de samenwerking die zij hebben met de andere dieren. Mensen hebben alles verstoord.... Maar dat wisten we al een poosje. Nu is er het probleem dat alleen in parken er nog ruimte is voor dieren. Maar die parken zitten vol. Als er een nieuw dier wordt uitgezet moet er ruimte zijn voor territorium en dat is er niet met alle gevolgen van dien. Ze vechten elkaar dan letterlijk de tent uit. Kortom, dit is een serieus probleem. En de boeren met grote hectaren land. Zij willen liever geen luipaarden of leeuwen op hun land. Zij hebben vaak een dure buffel voor de fok aangeschaft en willen niet het risico lopen dat die door een leeuw of luipaard of cheetah wordt verorberd. Daarom schieten ze deze dieren af. En dan de gieren, die worden massaal vergiftigd door lokale bevolking. Als je de hersenen van deze vogels naar de plaatselijk witchdoctor brengt wordt er een brousse tje van gemaakt en kan je in de toekomst kijken. Zo zijn tijdens het wk voetbal enorm veel beesten vermoord omdat iedereen wilde voorspellen wie zou winnen. Triest allemaal maar wel logisch als je in deze cultuur bent opgegroeid. Wij laten onze kinderen ook immers in de kerstman en Sinterklaas geloven.... Zo hebben we veel geleerd en komen we ook weer een beetje terug op aarde na het aanschouwen van alle wilde beesten in de parken... Relativeren kan geen kwaad en het is goed om te weten dat er ook in hier Afrika een keerzijde is en dat het beschermen van met uitsterven bedreigde dieren een complex geheel is. Maar genoten hebben we wel. Cheetah aaien en een jonge witte neushoorn die met iedereen op de foto wil. Een troep wilde honden... In Kruger zijn er nog maar 2 troepen en dus nooit te zien... Hyena's, jachtluipaarden en cheeta 's, leeuwen en stinkdieren. En het mooie is dat er van alle uithoeken van de wereld hier jonge dokters in opleiding naar toe komen om te leren en te helpen . Misschien wat voor Lisa ? Zo komen we na twee uur terug op de campsite waar nog even gezwommen wordt en van een goede fles wijn wordt genoten... Michelle en lisa kunnen nog even internetten. Het lukt niet om te skypen want er is geen draadloos netwerk beschikbaar. Dan een hapje eten in het restaurant waar we nog een praatje maken met een vader en twee zoons die voor de 8 ste keer in zuid Afrika zijn. Nu zijn ze twee weken in Kruger geweest.. Prachtig toch... Klaverjassen na een fles wijn is een uitdaging. We hadden afgesproken dat Lisa en ik niet meer samen mochten spelen omdat we de laatste keren steeds wonnen. Dus ik nu met Michelle Hester en Lisa ingemaakt. Hahaha dat zal ze leren... Nog even genieten van de sterrenhemel en dan lekker slapen. Morgen de panorama route langs blyde River canyon. Een mooie route met enorm fraaie watervallen en uitkijkpunten. We zullen morgen laten weten hoe hetwas.

Dag 31, Krugerpark overdag en sunset drive

Dag 31 leeuwen en een geweldige safari tocht! We sliepen vanochtend een klein beetje uit omdat het vanavond laat zou worden. Terwijl ik nog sliep en Kiki, Vigo en Lisa een spelletje speelde reden papa en Hester naar Orphen om de sunset drive te boeken. Daarna werd ook ik wakker en hebben we een broodje gegeten. Om half 5 zouden we worden opgehaald door de safari bus en we waren van plan om te lunchen in Sakara. We waren onderweg naar Sakara en toen zagen we een enorme kudu met enorme horens, daarna stond er een prachtige giraffe met een wat donkere gloed over zich verstopt! We reden een stuk verder en hebben er enorm veel impala's gezien. We reden en daar was weer ineens een opstopping, wat zou het nu weer zijn? Weer een vogel? Weer een luipaard die er 'zogenaamd' moest lopen en nu verstopt zat? Maar toen reden we dichterbij en zagen we in eerste instantie niks maar wel allemaal mensen wijzen. Toen stond er een mannetjes leeuw op en ging lopen en ging bij een andere leeuw liggen. Wauw wat een gezicht zeg! Je zag duidelijk hun koppen en we hebben heel wat foto's gemaakt. Daarna begonnen we ons te realiseren dat we een beetje moesten gaan opschieten anders zouden we half 5 terug op de camping niet redden! Dus wij gingen met volle vaart over de weg heen en toen zagen we 2 vogels, we hebben lang moeten zoeken maar toen zei een mevrouw dat het een Condo? Vogel was. Oké oké! We reden een stukje verder, totdat ik ineens 2 enorme neushoorns zag staan. STOOOOOP!!! En iedereen zat voorin de auto omdat papa vol op de remmen ging. Maar het was het waard! Een prachtige witte neushoorn met een kleintje! Waauw! 20 meter verder zagen we een zwarte neushoorn lopen die van plan was de weg over te steken. Wij moesten er op wachten en ik begon te vertellen over de verschillen van een zwarte en witte neushoorn. Want zwarte en witte neushoorns verschillen niet alleen van kleur, maar een zwarte neushoorn eet bijvoorbeeld blaadjes van bosjes, terwijl een witte neushoorn gras eet. Ook zijn witte neushoorns vooral actief overdag en zwarte neushoorns s'nachts! Behalve dat heeft een witte neushoorn 3 bulten op zijn rug en een zwarte neushoorn 1 bult bij zijn schouders. Ook verschillen de hornen van elkaar, maar ik hou wel op met m'n betweterige gedoe.. Ik moet wel eerlijk zeggen, ik leer wel echt veel van het boekje dat ik heb gekregen van papa en Hester! Daarna kwamen we aan in het restaurant. We zullen maar niet zeggen dat Hester de ober een lekker ding vond. Tenminste dat verstond ik, maar dat had ze niet gezegt hoor! (nee nee) Toen we eindelijk het eten hadden had Lisa geen ham op d'r pizza, gelukkig kreeg ze wel een andere, hadden Vigo, Kiki, papa en ik koude patatjes. Had papa geen extra uien en mayonaise. Zucht. We hebben nog even in een winkeltje gekeken waar papa en Hester 3 huiden hebben gekocht voor in het nieuwe huis en hebben we allemaal een ijsje gekregen. We reden verder en er was weer eens een opstopping.. Zucht. We hadden haast.. Maar toen we ons er door probeerde te wurmen zagen we een vrouwtjes leeuw half op de weg liggen, wel aan de zijkant, en lag er een meter verder op in het gras een mannetjes leeuw. We hebben mooie foto's gemaakt en zijn maar weer weg gegaan zodat andere mensen ook konden kijken.. Wat sociaaaaaal! Als laatste zagen we een grote groep olifanten die van plan was de weg over te steken.. En daar gingen ze hoor met allemaal kleintjes naast hun! Wat een mooi gezicht! Snel naar de camping, camper parkeren en omkleden! Heel warm want het zou koud worden in de jeep. En toen zaten we te wachten op de jeep en kwam er eindelijk een grote bus aan.( ik moet van Hester zeggen; het was wel een safari bus hoor! Anders denken jullie dat we in een bus zaten!) En daar gingen we met nog 3 mensen die wij niet kende. Het was nog licht dus we konden alles nog goed zien! We zagen een giraffe, kudu 's, hertjes en een wilde kat! Daarna werd het telkens donkerder. Maar ze hadden 2 grote lampen in de auto waar mee we mochten schijnen! We hebben meerdere keren gestopt voor gnu's of andere hertjes! Ook zagen we een enorme roofvogel in de boom en hebben we 2 keer een lief jackhalsje gezien! Voor de rest hebben we niks spannends gezien! Wel vonden we het ontzettend gaaf! Het was wel koud in de bus! Brrrrrr.... Nu liggen Kiki en vigo te slapen, ze waren helemaal gebroken! Hester bekijkt haar filmpjes, Lisa leest een boek en papa rookt z'n pijpie. Ik denk dat Lisa en ik zometeen lekker gaan slapen! Want papa en Hester willen morgen weer vroeg weg! Slaap lekker allemaal! Liefs en een dikke kus van ons!

Dag 30: van zonsopkomst tot zonsondergang Kruger

Dag 30 big five in Kruger Rrrrrrrooonnnnkronkbrrrrrrrrrronkbroonkkkkkkkkrrrrrrr. Een grote vrachtwagen staat lekker warm te draaien naast mijn hoofd. Ik doe een oog open en het is nog pikdonker. .???? Kwart voor 6 in de ochtend... Blijkt dat we op een groepsterreintje staan. 8 tenten met jongeren en een grote bus... Tja, die gaan elke dag om 6 uur stipt rijden. Weet je wat we doen zeg ik tegen Hester. We gaan rijden. Maken we eens een zonsopgang mee in krUger en wie weet spotten we wat leuke beestjes zo 's ochtends vroeg. We kleden ons snel aan, pakken alles op en in en terwijl iedereen nog slaapt rijden we naar de receptie voor wat diesel en koffie.... En wat voor een zonsopgang..... Echt prachtig! Zie de foto! Al snel na de uitgang worden we tot stilstand gemaand door een tegemoetkomer. Lions, à k away from here on THE left Side..... Dat horen we graag... We rijden door maar komen nog niets tegen. Zijn zeker ff aan het dutten in het hoge gras. Maar even later is het raak. Twee joekels van leeuwen komen vanuit het hoge gras aanlopen. Blik op oneindig en zo steken ze de weg over... Wauw, onze monden staan open...we kijken ze vol bewondering na terwijl ze aan de andere kant van de weg rustig van ons weglopen. We rijden verder en even later ligt er een afgekloven waterbok. (gedetermineerd volgens onze gids want je hebt Alden horens om op af te gaan hahaha) onze oorspronkelijke route zijn we al weer kwijt en voor we het weten zijn we onderweg naar lower sabie in plaats van tshokwane. Geeft niks want het landschap is prachtig en de weg grotendeels verhard. Je denkt dan dat je minder wild ziet maar niets is minder waar. Misschien in het hoogseizoen maar het is nu erg rustig overal. Onderweg komen we een Marshall eagle tegen die in een boom zijn prooi aan het opeten is... Awaanzinnig. Wat een vogelshow... We spotten onderweg trouwens de nodige vogels in alle maten en kleuren. Het levert prachtige pics op... Zelfs een secretaressevogel volgens Lisa hahaha. Naast de afgekloven schedel van de waterbok komen we ook nog een behoorlijk afgeleefd been van een gnoe tegen. Fraai gezicht hoor. En even later een dode leeuw. Tja, ook die gaan dood. Al zal het een stuk minder gewelddadig geweest zijn... Net voor lower sabie komen we nog twee leeuwen tegen. Vrouwen ditmaal. Ze liggen lekker een metertje of 25 van de weg af te zonnen. Levert niet zo'n mooi foto op als eerder maar dat mag de pret niet drukken. In sabie zelf parkeren we aan een meertje waar we van alles bij elkaar zien. Uiteraard veel nijlpaarden in en rond het water, krokodillen van formaat metertje of 3 à 4, kudde impala's, watervogels en grote zwijnen. Wat is dit ook weer ontzettend gaaf. Er is te veel om te zien en te beschrijven. We maken een prachtige foto van een een soort reiger met veel kleur die net een vis verschalkt. Op 3 meter van de camper! De foto's zijn ongelooflijk mooi! In lower sabie rijden we naar de shop en het restaurant voor een lekker ontbijtje. Zuidafrika is in rouw, ze spelen de 4 nations cup tegen nieuw Zeeland en krijgen behoorlijk klop. Hahaha, het is live wegens het tijdsverschil en om 10 uur 's ochtends zit iedereen al aan het bier. Enfin, hebben wij lekker plek in de zon met een geweldig uitzicht. Hier raken we aan de praat met Nederlanders en we wisselen tips en trucs uit. We doen wat inkopen en gaan vervolgens snel weer onderweg want we hebben een behoorlijke omweg gemaakt en moeten nog wel even voor we op de plek van bestemming zijn. We steken de rivier over en rijden weer naar het noorden. Enorme vlaktes zijn een welkome afwisseling van de dichte struiken waar we eerder in reden. Wat een diversiteit. We zitten nu bijna in Mozambique. Door de open vlakte komen we enorme kuddes beesten tegen. Buffels, zebra 's , allerlei soorten herten als gnoe, impala en meer van de springers en apen natuurlijk. Hele groepen bij elkaar die de weg oversteken. Levert een prachtig gezicht op en foto's natuurlijk. Bij tshokwane weer even wat eten en plassen. Een lekkere kuduwors.... Onderweg naar Satara veranderd het landschap nog weinig. Enorme vlaktes. We maken op een hoog uitzichtpunt nog wat mooie foto's. En verder met spotten. Olifanten in alle soorten en maten. Groepjes bij elkaar in het water. We staan er naar toe gericht in het gras op een meter of 20. Dit kan je uren volhouden. Wat een gaaf schouwspel. Als we zo doorgaan komen we nooit in maroela.... En dan.... Stoooooooooooop. Ik vol in de remmen. Ik zie een Leopard.... Echt daar. Kijk dan daar.... Hester is niet meer te houden en ik haast me vol in de achteruit. Jajajajajajajajaja daaaaaaaaar. En nu ziet iedereen hem. Rechts van de weg zit een echte Leopard. Hij loopt eerst om een bosje heen maar steekt vervolgens voor onze camper de weg over. We zijn allemaal helemaal door het dolle. Plotseling zie ik uit mijn ooghoek dat er nog een kleintje aankomt. Die wil ook oversteken maar er komt om mij heen een auto op volle snelheid aan. Ik zwaai heftig met mijn arm om hem te stoppen en het kleintje duikt op de grond. Hij loopt een stukje verder en steekt dan ook de weg over. Waaaaaaaat dit is toch echt niet meer normaal. Leopard wordt beschouwd als een van de moeilijkste te spotten dieren en wij kunnen op ons gemak kijken en foto 's maken. De grote wachtte namelijk op het kleintje tot die ook over kon steken. Hester heeft DE foto gemaakt van onze vakantie, dat kan ik jullie zeggen.....! We kunnen ons geluk niet op en Hester is ontroerd met tranen in de ogen rijden we door. Via Satara rijden we naar orpen waar onze campsite maroela ligt. We spotten nog steeds van alles. Meer Leopard maar dan in de verte, olifanten, giraffen, hertjes groot en klein, jakhalzen, witte neushoorn! Gnoes en ga zo maar weer door.... Pffffff wat is dit allemaal ontzettend overweldigend gaaaaaaaaf. Na een kleine 12 uur sturen en genieten staan we op de camping. Prachtig klein en midden in de Bush. Klein hekje eromheen dus vanavond spotten maar weer..... Foto's kijken en filmpjes kijken levert weer veel oh en aaaah op! Ik ga nog even rustig genieten van mijn vuurtje waar ik wat vlees en eieren op heb gebakken. En dan slapen. Welverdiende rust. Enne oh ja. Volgens Michelle moet ik nog wel even melden dat je na een paar uur turen opeens allemaal dieren ziet die er niet zijn. Kijk een olifant blijkt een rots, kijk een leeuw blijkt een impala, kijk nog een leeuw blijkt een zwijn te zijn en kijk een giraffe is een kale boom. Het levert hilarische momenten op... En we zullen niet zeggen wie de koning van de fantasie is want dan wordt Hester boos hahahaha...